بازیافت پره‌های توربین بادی از طریق فناوری‌های بازیافت مدرن: جاده‌ای برای صفر کردن زباله

باد یک منبع انرژی پاک، کارآمد، سریع‌الرشد و تجدیدپذیر است که به طور گسترده برای تولید برق استفاده می‌شود. طول عمر مورد انتظار طراحی یک توربین بادی بین 20 تا 25 سال است و در مرحله پایان عمر (EOL) نیاز به از کار انداختن دارد. در سال‌های اخیر، روند جهانی به سمت تولید برق از طریق توربین‌های بادی تغییر یافته و پره‌های از کار افتاده توربین‌های بادی (WTB) در سطح جهانی افزایش یافته است. در مقایسه با سایر اجزای توربین‌های بادی، به دلیل ماهیت پیچیده و ناهمگن بودن آنها، بازیافت WTB‌های کامپوزیتی تقویت‌شده با فیبر کربن/شیشه راحت نیست. علاوه بر این، دفن زباله یا سوزاندن WTB ها بسیار مضر است، زیرا این استراتژی ها ممکن است منجر به مشکلات شدید بهداشتی و زیست محیطی شود. در نتیجه، بازیافت WTB ها مسیری مناسب برای بخش انرژی های تجدیدپذیر است که پایداری توربین های بادی را تضمین می کند. تا به امروز، تنها 80٪ – 85٪ از مواد توربین بادی قابل بازیافت هستند، اما پتانسیل رسیدن به 100٪ از طریق توجه مناسب مورد نیاز برای بازیابی همه مواد توربین بادی و انطباق با مدل های اقتصاد دایره ای (CE) را دارند. انگیزه پشت این بررسی تاکید بر اهمیت گزینه های پایدار برای تصفیه زباله های WTB و به حداقل رساندن استفاده از رویکردهای مرسوم EOL مانند دفن زباله و سوزاندن است. این بررسی همچنین پروژه‌های تحقیق و توسعه (R&D) فعلی را که مربوط به انطباق فناوری‌های بازیافت هیبریدی مختلف و مدل‌های CE است، روشن می‌کند. علاوه بر این، این بررسی همچنین چالش‌های فعلی و پیشرفت‌های آینده کامپوزیت‌های WTB را برجسته می‌کند. نتیجه‌گیری می‌شود که تلاش‌های پیوسته و مشترک باید توسط هر یک از افراد، مانند محققان، سیاست‌گذاران، و سهامداران قانون‌گذار و صنعت‌گرا برای بهبود دوام و اثربخشی انرژی بادی انجام شود.